Inmiddels heeft hij de mooie leeftijd van 67 jaar bereikt.
Dit wil niet zeggen dat hij geniet van zijn verdiende rust, want hij heeft het
druk met de vele bestuursfuncties die hij bekleed bij uiteenlopende verenigingen
en stichtingen.
Nico komt oorspronkelijk uit ’s-Gravenzande. Hij werd
geboren aan de Groeneweg. Vader Dik had een kleine kwekerij met verschillende
gewassen die hij opkweekte tot een eindproduct. Nico had geen interesse in het
telen van producten op deze manier. Het kweken van jonge planten lag hem meer.
In 1968 kwam hij uit dienst en begon met de opkweek van chrysantenstek. Doordat
de chrysantenteelt zich op een gegeven moment tot een jaarrond teelt
ontwikkelde, groeide het bedrijf hard. De kwekerij aan de Groeneweg werd te
klein en er werd uitbreiding gezocht in de Heenweg, Tinte en later in Maasdijk.
In 1997 verkocht hij zijn bedrijf aan Royal van Zanten,
omdat zijn 3 dochters en zoon geen interesse hadden in het bedrijf te komen.
Handelskwekerij Middelburg, chrysanten veredelings- en stekbedrijf had op dat
moment vier vestigingen, 130 medewerkers en bestond al meer dan 50 jaar.
Nico bleef na de verkoop nog twee jaar werkzaam bij het
bedrijf, voordat hij definitief stopte. “In de begintijd
waren er 14 stekproducenten van chrysanten. Nu zijn dat er nog maar vier. Door samenwerkingen
en overnames ontstaan grotere bedrijven die zich staande kunnen houden in deze
tijd. Dit geldt ook voor bijvoorbeeld, verenigingen, scholen en kerken. Alleen
overleef je niet meer….”, geeft Nico aan.
Om niet in een ‘gat van tijd’ te vallen, nadat hij stopte
met werken, besloot hij zich nog meer te wijden aan bestuurstaken in het
sociale leven. Want bij verenigingen en stichtingen is veel vraag naar bestuurders.
En als bekend is dat je dit wel aardig in de vingers hebt en je beschikbaar
bent, dan word je veelvuldig gevraagd. Hij is oa. penningmeester, technisch
beheerder en voorzitter beheer commissie van de Sporthal in Maasdijk. Er zijn veel
partijen (KDO gym en dance, Breake Out, Dijkvogels, drie basisscholen, On
Wheels rolstoelhockey en Bowls). die gebruik maken van deze accommodatie en dit
moet goed geregeld worden.”Maasdijk is ook de enige Westlandse plaats met een
sporthal die zonder subsidies draait. Dit is een hele uitdaging. Ik hoop dat
het systeem van subsidies nog eens aangepast wordt, zodat wij in Maasdijk hier
ook iets van krijgen, geeft Nico aan.
Vanaf 1980 zit hij in het bestuur van het wedstrijdzwemmen
in het Westland. Hierin kwam hij terecht omdat zijn kinderen zwommen en dochter
Monique op haar 10e jaar Nederlands kampioen werd.
Zelf had hij geen echte passie om deze sport uit te oefenen,
maar wel voor zijn kinderen. “En als je kinderen aan een sport doen, ga je het
vanzelf òòk leuk vinden”, geeft Nico lachend aan. Het is hem gelukt om de vier
aparte zwemverenigingen in het Westland tot één vereniging te laten fuseren, “Zwemvereniging
Westland” waarvan hij voorzitter is.
“In 1994 ben ik bij EMM gekomen als bestuurslid. Van de 18
bestuursjaren ben ik13 jaar voorzitter geweest. Vorig jaar heb ik deze functie
neergelegd en ben ik ere-lid geworden. Ik zeg altijd, zorg dat je niet bij het
meubilair gaat behoren!”, geeft Nico aan.
Verder is hij bestuurslid van het Kern-Overleg-Maasdijk, penningmeester
en bestuurder van het Gezondheidscentrum, Met fysiotherapie, logopedie,
pedicure, bloedafname en buurtzorg heeft het centrum een belangrijke functie in
Maasdijk waar we trots op mogen zijn.
“Ik vind het een sport om alles administratief goed te
organiseren, budgetten te stellen en te bewaken, waardoor het aan het einde van
het jaar weer klopt, dat geeft me voldoening”, vertelt Nico.
Naast alle vrijwillige, sociale verplichtingen, heeft Nico
ook een aantal hobby’s; hij houdt al zo’n 25 jaar dieren naast het huis. Kippen,
duiven en geiten, ook een paar herten. “Herten worden normaal gesproken zo’n 18
jaar in gevangenschap, maar mijn oudste hert is al 23 jaar”, vertelt hij trots,
“echter als de herten overlijden aan ouderdom, zal ik ze niet vervangen. Ook al
zijn het hele leuke dieren om te houden. Een paar kippetjes zal ik altijd wel
blijven houden.”
Een andere hobby is zijn motor. Van jongs af aan heeft hij
al zijn motor rijbewijs. Nu was het hebben van een motor op 18-jarige leeftijd
een basisvervoermiddel, waarmee je niet voor de hobby reed. De tijden waren
toen anders. De aantrekkingskracht op de meisjes was niet groot met een motor in
die tijd.
Een jongeman met een auto was toch iets waar de dames in de
jaren zestig naar op zoek naar waren om droog en zonder helm naar de plaats van
bestemming te worden gebracht. Dus na een paar jaar stopte hij met motorrijden
en ging verder per auto. In die tijd ontmoette hij zijn vrouw Ans, met wie hij
vier kinderen kreeg. Twee dochters wonen in Maasdijk, 1 dochter in Diessen en
de zoon in Bergschenhoek. Inmiddels hebben Nico en Ans 11 kleinkinderen waar ze
erg van genieten.
Door zijn drukke bestaan, is het wel eens moeilijk zomaar
een paar dagen weg te gaan. “Mijn vrouw is het gewend, maar waarschuwt me
weleens dat het ook teveel kan worden. Ondanks zijn vele bezigheden heeft hij
toch ook nog tijd om een paar uurtjes motor te rijden. Meestal ga ik naar
Zeeland. Even een bakkie doen. Lekker die vrijheid”, zeg Nico lachend.
Elk jaar gaat hij met de motor op vakantie richting het
zuiden met zijn vrouw en een stel vrienden. Motorrijden is een hobby waar hij
erg van kan genieten en energie van krijgt. “De laatste jaren gaan de dames
echter met de auto en wij mannen met de motor. Vroeger gingen ze achterop bij
ons. Zodra ik hier in Maasdijk op de motor stap en gas geef, heb ik vakantie”, sluit
Nico af.
