Govert Beekenkamp
Mens voor de Lens
Hij voelt zich een echte Maasdijker, inmiddels 84 jaar, grondlegger van Plantenkwekerij Beekenkamp in Maasdijk, Govert Beekenkamp.
Op 67-jarige leeftijd stopte hij met de actieve rol in het bedrijf en geniet samen met zijn vrouw Mies van de oude dag. Hij komt niet vaak meer op het bedrijf, want hij heeft het met een gerust hart overgedragen aan zijn dochter Annie en schoonzoon Peter, die het bedrijf op een zelfde gedreven manier leiden als hij zelf altijd heeft gedaan. “Als je een bedrijf hebt, moet je er altijd zijn, alles weten, zien wat er gebeurt. Het gaat om het ‘fingerspitzengefühl’ wat je moet hebben. Dit is heel belangrijk”, legt Govert Beekenkamp uit.
Govert is
geboren in 1928 in ’s-Gravenzande aan de Naaldwijkseweg, tussen Heenweg en de
Woutersweg in. In 1948 bereikte hij de leeftijd dat hij in dienst moest en
vertrok richting Indië zoals zovelen uit dit gebied. Hij werkte daar in het hospitaal
en zorgde ervoor dat hij snel leerde hoe alles werkte, pakte alles aan, zodat
hij verder kon groeien en niet het minste werk hoefde te verrichten. Dit was
een tijd die hem gevormd heeft, karakter heeft gegeven. Hier lagen leven en
dood naast elkaar. De betrekkelijkheid van het leven, leerde hij hier inzien.
Elke dag
schreef hij een brief naar zijn verloofde Mies die op hem wachtte in De Lier.
De brieven werden genummerd, omdat er weleens een stapel tegelijk bezorgd werd.
E-mail, sms en andere moderne communicatiemiddelen waren er toen niet. In 1950
kwam hij weer richting ’s-Gravenzande met een rugzak vol ervaringen voor het
leven.
In 1951 begon
Govert als tuinder aan de Tuindersweg (hier woont nu dochter Margriet met haar
gezin) Hij huurde een stuk grond van Maus Hanemaaijer; twee druivenkassen en een
stuk kale grond met een lorrie erin. Het ging om zo’n 1,5 Ha. Hij teelde hier
peen, aardappelen, bloemkool, knolselderij en nog wat groentegewassen. Dit was
de tijd van plat glas waaronder de groenten werden geteeld. “Het was hard en
lang werken, elke dag kwam ik in de vroege ochtend met de brommer vanuit
’s-Gravenzande om een toekomst op te bouwen. Ik had de eerste Mobilette met
voorwielvering die ik kocht bij Wim Voogt. Na drie jaar ben ik begonnen met het
kweken van jonge plantjes. Ik had dit afgekeken van mijn oom Teun Noordam uit
’s-Gravenzande. De eerste tijd viel dit niet mee, hij had er niet bij verteld
hoe het allemaal moest en ik had nog geen klanten. Dit moest ik opbouwen. En
dit is goed gelukt!, vertelt Govert trots.
58 jaar
geleden kwam het jonge stel in Maasdijk wonen, in de Waldeck Pyrmondstraat.
Echter eerste moest er getrouwd worden, voordat wethouder Valstar het goedkeurde
dat ze de woning betrokken. “Ik kocht het huis voor 9800 gulden. Toendertijd
was er een chronisch tekort aan huizen. Dat kun je je nu niet voorstellen. Als
je nu 500 huizen wilt hebben, heb je ze overmorgen op naam staan. Toen nam je
het risico niet dat het huis gevorderd zou worden, dus trouwden we zo snel
mogelijk”, vertelt Govert lachend. Het bleek een keuze voor het leven. Er
kwamen drie kinderen, Annie, Margriet en Wim.
Het waren
tijden waarin hard gewerkt moest worden voor de kost. Alles moest je met je lichaam
doen. In die tijden waren er nog geen machines en heftrucks. Een vrachtwagen laden
met 2000 bakken moest met de hand gebeuren. Dat is nu niet meer voor te
stellen. “Ik heb hier ook wel de nodige slijtage aan overgehouden. Machines en
hulpmiddelen waren de oplossing voor de toekomst. De grote doorbraak kwam dan
ook toen we de eerste potmachine aanschaften. Samen met Teun Noordam liet ik
een pottenpers bouwen bij de dorpssmit Flier. Ik ging altijd overal kijken.
Hierdoor wist ik precies wat er overal ‘te koop’ was en kon ik de juiste
investeringen doen op het juiste moment. De kunst is om dingen te hebben die
anderen niet hebben’, vertelt Govert.
Ook zijn
vrouw was nauw betrokken bij het groeiende bedrijf van haar man. Als er een
baby werd geboren van een werknemer, dan bezocht zij de familie persoonlijk. De
betrokkenheid bij het personeel is groot te noemen. Dit zal ook één van de
succesfactoren zijn. “Twee jaar geleden bestond Beekenkamp 60 jaar. Een mooie
mijlpaal. Toen ik het stokje overgaf aan de volgende generatie 17 jaar geleden,
werkten er 400 mensen. Nu inmiddels 2.200 wereldwijd.
“Ik heb in
mijn werkend leven nooit met een computer gewerkt. Ik vroeg de mensen om me
heen de dingen te doen op de computer die ik nodig had op dat moment. Toen ik stopte,
kreeg ik van Annie een boek ‘computerles voor senioren’ en na een week een
computer, toen moest ik wel. Inmiddels doe ik de nodige dingen met de computer,
maar de jongere generaties zijn hier veel handiger in. Alhoewel een Ipad toch
een uitkomst is, ondanks m’n grote vingers”, vertelt Govert Beekenkamp.
“We zijn
dankbaar dat we nog samen zijn en zelfstandig kunnen leven. We genieten van het
leven, ook al gaat alles wat rustiger aan. Op onze kinderen en kleinkinderen
zijn we heel trots. Onze kinderen kunnen hun boterham zelfstandig verdienen.
Wij laten het werken over aan de volgende generaties”, sluit hij af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten