Een veulen als verrassing!

In de nacht van vrijdag op zaterdag jl. werd in de Hoekse polder ter hoogte van Maasdijk een onverwacht veulentje geboren in het weiland, met die nacht nog eens een stevige nachtvorst.

Het veulentje bleek een complete verrassing voor de eigenaar. “April 2015 zijn onze pony’s naar een nieuw weiland verhuisd. We hebben twee Shetlandpony’s en een Welsh-pony. Het was de bedoeling dat er geen hengsten op die dijk liepen, was de afspraak met een andere paardeneigenaar. Maar dit is dus niet volgens afspraak gegaan…. Want nu hebben we een veulentje! Rainbow (de kersverse moeder) heeft tot op het laatste moment nog gereden met m’n dochter. We hebben nooit wat gezien of gemerkt. Gelukkig is alles goed gegaan, want er had veel mis kunnen gaan. Geluk bij een ongelukje, zullen we maar zeggen. We hopen dat het zo goed blijft gaan.”, vertelt Leo Vellekoop uit Maasdijk.

Moeder en dochter (die inmiddels de naam Twinkel heeft gekregen) maken het gelukkig heel goed. “Moeder Rainbow is vorig jaar nog erg ziek geweest, waarbij we dachten dat zij het niet zou halen. Gelukkig is zij er met medicijnen bovenop gekomen. Ook toen wisten we natuurlijk niet dat ze drachtig was. Nooit geen moment aan gedacht….”

“Ik kwam ’s-ochtends met pappa bij de pony’s om hooi te halen voor de andere dieren, toen ik wat raars op de grond zag liggen. Ik dacht dat het een dood beest was, maar het was de nageboorte, maar zoiets had ik nog nooit gezien natuurlijk. Toen zag ik Rainbow en achter hem, kwam een veulentje tevoorschijn. Mijn eerste reactie was; ‘WTF is dit? Ik kon het niet geloven en snapte er helemaal niks van. Ik wilde er altijd graag een grotere pony bij, maar dan moest pappa eerst de lotto winnen, zei hij altijd. En nu heb ik er lekker toch één bij!, vertelt Barri Vellekoop (12), “We hebben nu een schema gemaakt om ze bij te voeren en buiten te laten lopen met m’n vriendin Naomi met wie ik de paarden altijd verzorg. We zijn heel erg blij.”

Rainbow en Twinkel mogen elke dag een paar uurtjes buiten lopen als het mooi weer is. Verder staan ze voorlopig binnen. Als ze buiten lopen, zijn ze te bewonderen als je langs het nieuwe fietspad rijdt naar Maassluis, het weiland wat in een hoefijzervorm tegen de treinrails aan ligt.

 

Je kunt jaren zeggen dat je iets wilt, maar je kunt het ook gewoon nu doen!

Cobie Gardien (57) die toen nog Reinders van haar achternaam heette, ontmoette haar man in Amsterdam. Zelf kwam ze uit Utrecht. Toen het stel 27 jaar geleden op zoek ging naar een passend huis, kwamen ze uiteindelijk in Maasdijk terecht. “Loek kwam uit Poeldijk en ik uit Utrecht en we hebben gekozen voor Maasdijk, waar we nog steeds met veel plezier wonen. We willen hier ook graag blijven wonen! Dit zeg ik zo, omdat we ons huis willen verkopen, met pijn in ons hart. We wonen hier nu 27 jaar. Het is een voorrecht om in zo’n mooi huis, een oude pastorie, te wonen, maar het is groot, alles bij elkaar; de aangelegen kerk die erbij hoort en de gebouwen en tuin eromheen, moeten toch onderhouden worden. Dat kost gewoon veel tijd. We denken dat het huis toe is aan een nieuwe eigenaar en wij aan een nieuwe fase in ons leven, maar wel graag in Maasdijk”, vertelt Cobie Gardien.

Maasdijk blijft volgens velen een ‘dorp apart’. Hier heeft Cobie nooit iets van gemerkt. Als snel na de verhuizing naar Maasdijk, ging ze actief aan de slag op school. “Hierdoor leer je veel mensen kennen. Ik heb nooit gemerkt dat ik als buitenstaander gezien werd of er ‘niet tussen kwam’ zoals je dat vaak hoort. Ik vind het een hechte gemeenschap die erg begaan is met elkaar. Dat vind ik alleen maar positief. In het begin miste ik de stad wel! Alles was dichtbij en er was meer leven. Als ik hier iets nodig heb, moet ik altijd in de auto stappen. Nu weet ik niet beter. Eigenlijk heb je alle eerste levensbehoeften in Maasdijk. Maar als je iets speciaals nodig hebt, zit je ook zo in de stad. Ik had vroeger nooit gedacht dat ik uit Utrecht weg zou gaan. Maar nu zou ik niet meer terug willen.”, aldus Cobie.

Dochter Kim was 7 toen Loek en Cobie in dit huis kwamen wonen. Zoon Jack is hier wel geboren. “Hij woont nu zowat naast ons, in de oude school, waar hij ook z’n werkplaats heeft. In het verleden was het de bedoeling dat de kern van Maasdijk zich aan deze kant uit ging breiden, maar dat is anders gelopen, kunnen we nu constateren. M’n dochter woont in De Lier dus ook dichtbij het ouderlijk huis. ” Cobie groeide zelf op in een arbeidersgezin wat het niet breed had. Ze woonde in een achterstandswijk, zoals je dat nu zou noemen, in Utrecht. Ze kent het leven dus ook van een andere kant en waardeert daarom erg wat ze heeft.

Er zijn inmiddels drie kleinkinderen van resp. 2, 7 en 8 jaar. “Elke week komen ze een dag bij ons en daar genieten we enorm van. De twee oudsten gaan nu naar de basisschool dus dat gaat alleen nog om de tijd na school, en de jongste komt nog gezellig de hele dag.”

Cobie heeft een druk bestaan. Ze werkt in Den Haag als juridisch adviseur en runt daarnaast haar eigen bedrijf JuraConsult. Met haar eigen bedrijf geeft ze advies in huur- en arbeidsrecht en ruimtelijk bestuursrecht  Om zich nog verder te specialiseren in het milieurecht en ruimtelijke ordeningsrecht is ze momenteel bezig met de specialisatieopleiding Grotius van de Radboud Universiteit Dit wil ze nog heel graag behalen. Het lijkt of Cobie’s leven tot de nok toe gevuld is, maar ze heeft ook nog tijd voor hobby’s zoals, hardlopen bij atletiekvereniging de Waterweg, bewegen bij KDO en op z’n tijd skiën. Ondanks dat ze blij is met haar carrière, moet ze wel bekennen dat het niet vanzelf is gegaan. “Zo’n studie als je midden in het leven staat met twee kinderen, is gewoon zwaar. Zeker toen mijn moeder in die tijd ook nog eens overleed. Als ik eraan terugdenk, denk ik weleens, hoe heb ik het allemaal gedaan? Ik ben dankbaar dat ik gekomen ben waar ik nu sta en niet alles van te voren wist”, vertelt Cobie.

Ze begon haar loopbaan als secretaresse, waarna ze een baan kreeg als juridische administratief medewerkster. Het recht fascineerde haar, maar het was er nooit van gekomen hier ook echt iets mee te gaan doen. In de tijd dat Pim Fortuyn populair werd in de Nederlandse politiek, hoorde ze hem zeggen: ‘Je kunt jaren zeggen dat je iets wilt bereiken, en als je oud bent, zeuren dat je er spijt van hebt dat je het niet gedaan hebt, maar je kunt het ook gewoon nu doen!’. En dit advies heeft ze ten harte genomen, want ze voltooide een studie rechten op latere leeftijd. En met succes, want ze heeft er nog steeds veel plezier in. Het heeft haar gevormd, haar wereld groter gemaakt, haar geest verrijkt. “Het is voor mij belangrijk me te blijven ontwikkelen. Dit is ook een vereiste in dit vak, want regels en wetten blijven veranderen en wil je iets kunnen blijven betekenen, dan moet je zorgen dat je bij blijft. Mijn werk is mijn hobby. Ik krijg er veel energie van. En ik weet ook zeker dat het me jong houdt”, vertelt Cobie met een glimlach, “Door dit vak ben ik dingen in het leven anders gaan bekijken. Ik kan dingen in een ander perspectief zien. Ik begrijp waarom rechters soms beslissingen nemen die niet eerlijk lijken. Zij hebben te maken met de wet en binnen deze kaders moeten zij hun werk doen. Recht is iets moois, want als we dit niet hadden, zou de wereld uit willekeur bestaan en zouden we niet meer in een rechtstaat leven.

In de tijd dat ze begon met haar studie, zat ze net in de politiek. Pim Fortuyn was een man die haar aansprak met zijn ideeën en kijk op de wereld. Ze volgde hem op de voet. De dag dat hij werd vermoord, was ook voor haar een dag met een ‘zwart randje’. Het was een man die Nederland kon veranderen en bieden wat het nodig had. “Hij was de stem van heel veel Nederlanders. Zij kregen door hem weer het idee dat het beter zou worden. Ik ben blij dat er nog steeds partijen zijn die zijn gedachtegoed voortzetten. Daarom ben ik ook trots op LPFWestland. Ik heb aan de wieg gestaan van deze partij. Tien jaar lang heb ik in de raad gezeten namens deze partij. In 2014  heb ik afscheid genomen, omdat ik van mening ben dat je dingen ook los moet kunnen laten in het leven, om zo het stokje aan anderen over te dragen. Nog steeds ben ik betrokken als secretaris bij LPFWestland, dus op de achtergrond zeker nog actief. En nog steeds blijft het kriebelen, maar voor nu is het goed zo.”

Cobie zit ook in de Raad van Advies van rechtswinkel Westland. Dit initiatief geeft mensen met een klein budget de kans juridisch advies te krijgen van rechtenstudenten die gevorderd zijn in hun studie. Dit kan deze mensen helpen de juiste beslissing te nemen. Het recht van mensen, is iets wat Cobie belangrijk vindt. Het recht moet voor iedereen bereikbaar zijn. Vandaar dat ze dit initiatief zo mooi vindt. Dit draagt bij aan haar visie op het leven.

We hebben deze zomer de naam ‘Cobie Gardien’ meerdere malen gehoord inzake de actiegroep ‘TegenWind Molens’, die er alles aan heeft gedaan en doet om windmolens niet in het leefgebied van mensen te laten plaatsen om overlast en ellende te voorkomen. “De Nederlandse wetgeving steekt op het gebied van windenergie zo in elkaar dat eigenlijk allesdicht getimmerd is door de ruime regelgeving op dit gebied en omwonenden veelal achter het net vissen. Dit is onbegrijpelijk. In andere landen wordt hier heel anders mee omgegaan en zijn er veel strakkere normen. Ik hoop dan ook dat dit wordt beperkt, want subsidie binnen harken onder het mom van begaan zijn met het milieu, kan nooit boven de veiligheid en rust van de woonomgeving van mensen gaan. Bovendien zijn er genoeg milieuvriendelijke alternatieven voor windenergie die mensen geen overlast bezorgen. Een vleermuis is op dit gebied meer beschermd dan een mens. Onbegrijpelijk maar op dit moment waar. Alleen via de politiek is het nu mogelijk om hier iets aan te doen. Dit is gelukkig in het Westland vooralsnog gelukt, zij hebben de ernst van de zaak ingezien”. Hopelijk blijft dat zo.

Vanaf 1 juli 2016 zal Cobie voorzitter worden van Kern Overleg Maasdijk. Ze volgt hierbij Aad Kester op. Het doel van KOM is het behartigen van de belangen van Maasdijk in brede zin. Alle onderdelen die een gemeenschap bindt, zijn vertegenwoordigd in dit overleg; scholen, sportverenigingen, middenstand, kerken, etc. “Met dit orgaan zijn we een gesprekspartner voor de gemeente. De afgelopen periode was de verkeersveiligheid een groot issue in Maasdijk, evenals de ‘isolering’ van ons dorp. We zijn er zeker nog niet, maar door ons eensgezind te laten horen, hebben we in ieder geval een grotere kans iets te bereiken. Ik vind het belangrijk dat we gaan voor het beste voor Maasdijk!